
ภาพของ รัน และคุณยาย ถูกถ่ายไว้เมื่อวันจันทร์ที่ 15 มกราคม 2561 ล่วงเลยมาจนถึงวันที่เขียนบันทึกนี้ วันพุธที่ 6 มีนาคม 2562 ก็นับได้ปีกว่าๆแล้ว
คุณยาย หรือในอีกสรรพนามที่ได้ให้เกียรติ ตัวผมและจอยเรียก
“แม่”
“แม่”
ณ วันที่เขียนบันทึก ทั้ง ผมและจอย เราทั้งคู่ต่างผ่านสถานะ การเป็น ลูก และขึ้นตำแหน่งการเป็น พ่อและแม่ แบบเต็มตัว พอลองพิจารณาดู ก็ใจหายพอสมควร แต่ก็ต้องดำเนินชีวิตกันต่อไป

ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา ที่คุณยายได้มาใช้ชีวิตกับ ครอบครัวเรา ผมไม่สามารถอธิบายให้ทุกท่านเข้าใจได้ตรงความในใจ และความรู้สึกลึกๆของตัวผมเองได้เลย มันเป็นความ ปิติ ที่ไม่ได้เกิดกับใคร ง่ายๆ
คงได้แต่ ขอบคุณ บุญกรรม แต่ปางก่อน ที่พวกเราอาจเคยได้ทำร่วมกันมา แล้วส่งผลให้ได้มาร่วมชีวิตในวันนี้

ทุกครั้งที่ รัน อยู่ในอ้อมกอด คุณยาย ผมเห็นแล้วอัศจรรย์มาก ต่างคนต่างดูสนิทสนมเกินกว่าความสัมพันธ์ธรรมดา แม้จะไม่ได้มีส่วนผสมของสายเลือดซึ่งกันและกันสักหยด แต่เหลือเชื่อมากกับความรู้สึกที่ทั้งคู่ถ่ายทอดหากัน
คุณยาย เป็นคนที่ น่ารัก มาก
คุณยาย ไม่ใช่แค่ เข้าใจ โลก แต่คุณยาย ยังตามโลกทัน

ผมก็ไม่รู้จะส่งต่อความรู้สึกหรือถ่ายทอด อะไรให้ทุกคนเข้าใจได้ตรงตามที่ตั้งใจไว้หรือเปล่า
แต่แค่ เต็มใจ ตั้งใจ อยากจะเขียนบันทึกนี้ เพื่อที่จะได้เป็นส่วนหนึ่งของความรู้สึกที่อยากเก็บไว้ และไว้ช่วยเติมพลังงานจิตใจตัวเองในวันที่อ่อนเพลีย

บางที ก็ นึกไปไกล วาดภาพ รันและคุณยาย ในวันที่ทั้งคู่ พูดคุย เจรจา หรือ แลกเปลี่ยนความคิดซึ่งกันและกัน มันต้องเป็นเหตุการที่ น่ารักไม่หยอก เพราะขนาดทุกวันนี้ ก็คงมีคุณยายนี่แหล่ะ เป็นคนที่เข้าใจรันได้ดีที่สุด

ในเช้าวันหนึ่ง รัน งอแง คุณยาย ก็รับรู้ และสนองตอบ รัน ได้ถูกจุด จน ผมเองตกใจ
ในระหว่างที่ ทำภาระกิจ ทั่วไป ก็ได้ยินเสียง คุณยายดังแผ่วๆมา
เอ้า อึ้ออออออออ อึ้ออออออออออออออ
ผมนี่ ยิ้มเลย เห็นคุณยายกำลัง ส่งแรงใจ ช่วย รัน เบ่งท้องอึ มันเกินฝันเลย
ภาพที่แม่ผมเคยช่วยน้องชายผมเบ่งอึ แม่งแว้บขึ้นมาให้หัวแบบเฉียบพลัน
น้ำตาไม่ไหล มัน ไม่หมดนะ แต่มันไม่ไหล
รอยยิ้มเปื้อนหน้าตัวเองเฉยเลย
ภาพ นั้น ไม่ได้ถูกถ่าย แต่มันถูกฝังในส่วนที่ผมว่า ผมจะไม่ลืม

ไม่มีการกล่าวปิด หรือเรียบเรียงให้เรียบร้อยแต่อย่างใด
แต่แค่อยากจะบอกไว้ไม่รู้ว่า โชคดี เป็นอย่างไร แต่รู้ว่า การมี ณรรรณ ในชีวิต ทำให้ เกิดแรงดึงดูด คุณยาย มาเป็น แม่ อีกคน
ขอบคุณ ลูกชายที่ มอบ แม่ ให้ พ่อ อีกคน
ทุกอย่างที่เขียน จอย ภรรยา ผม น่าจะเป็นอีกคนที่รับรู้ และ เข้าใจ