บอย จอย รัน

ช่วง สองสามวัน ที่ผ่านมา ค่อนข้างสงสารและเห็นใจทั้ง รัน และ แม่จอย

ตัวรันเอง อยู่ดีดีก็มีน้ำมูกไหลยืด อาจจะเพราะการเดินทาง และสภาพอากาศ ร้อนๆ เย็นๆ

แม่จอยเองก็ต้อง อดนอนช่วงกลางดึกเพราะ รัน จะรู้สึกตัวตลอดเวลาเนื่องจากหายใจไม่ออก

การพยายาม ดูดนำมูกและล้างจมูกเริ่มเป็นเรื่องยากขึ้น อาจจะเพราะสัญชาตญาณการป้องการตัวของมนุษย์ และ รันเองก็เริ่มรับรู้และค่อนข้างไม่ชอบการกระทำดังกล่าว

แต่สิ่งหนึ่งที่ยังทำให้สบายใจอยู่ ความร่าเริง ของ รัน ยังคงอยู่ในระดับที่ดี ไม่ลดลงเลยยยยยย สักนิดนึง แต่ช่วงที่งอแง ก็ไม่แพ้กัน

ยิ่งเดี๋ยวนี้รับรู้และจดจำ สถานที่ ที่เคยไปได้แล้ว นั่นคือ โรงพยาบาล พอลงจากรถได้เท่านั้นแหล่ะ มีอาการเลย 555 คงต้องพยายาม อธิบายและสื่อสาร กับลูกให้เยอะขึ้นว่า โรงพยาบาล คือสถานที่ปลอดภัย รวมด้วยต้องให้กำลังใจมากขึ้นกับการเข้าพบคุณหมอ

ยังไงก็ต้อง ก้าวต่อไปนะครับ รัน พ่อและแม่ จะ ก้าวไปพร้อมๆกับ รัน

รัก รัน

บันทึก ณ วันอังคารที่ 5 มีนาคม 2562